رواية هتحدي الظروف بقلم مني الصاوي(كاملة)

هى عموما ساكنه هنا .. ممكن اعرف مين حضرتك بقي !
منتصر ما قولتك الموضوع شخصي .. ناديلها 
زين طيب ثوانى 
يرد الباب ويدخل زين يلاقى روح قاعده ع السرير 
زين ف واحد بره شكله غريب وعاوزك وبيقول الموضوع شخصي .. تعرفى حد اسمه منتصر 
روح باستغراب لا اول مره اسمع الاسم دا 
زين طيب قومى البسي وتعالى لما نشوف اخرتها
روح طب ما تشوفه انت .. هو انا لازم اخرج يعنى !
زين والله اكيد حاولت اشوف هو عاوز ايه بس الاستاذ مش راضي يتكلم وعمال يقول موضوع شخصي .. اخرجى خلينا نشوف عاوز ايه 
روح طب...........
يقاطعها زين بصوت عالى يا بنتى اخلصي خلينا نشوف عاوز ايه ونخلص .. انا مش فايق للكلام دا 
روح حاضر .. اهدى طيب 
يتنهد بنرفزه ويخرج 
زين ثوانى وجايه
منتصر ماشي 
تغير روح هدومها وتلبس عبايه وطرحه .. تخلص وتخرجلهم .. تبص لمنتصر باستغراب 
زين اتفضل قول موضوعك الشخصي 
منتصر طب اتفضل انت من هنا .. الموضوع خاص جدا مينفعش حد غيرنا يسمعه 
زين بنفاذ صبر لا معلش لو عاوز تتكلم ف اتفضل وانا موجود .. مش هتتكلم يبقي اتفضل برضو ومتزعجناش تانى 
منتصر مين انت الاول !!!!
زين جوزها 
منتصر بابتسامه هى متجوزه ! .. يا مرحب بيك 
زين باستغراب شكرا 
منتصر بحرج طب هنتكلمو ع الباب اكده 
زين اتفضل 
يوسعله من قدام الباب .. يدخل منتصر ويقعد ع الكنبه اللى جنب الباب .. زين وروح يقعدوا قصاده ويبصوله مستنينه يتكلم 
منتصر انتى اسمك روح مش اكده 
روح ايوه
منتصر انا عاوزك تهدى وتفكرى بالعقل قبل ما تقولى اى حاجه .. الموضوع كبير ولازم تفكرى 
زين هو ممكن حضرتك تنجز وتقول اللى عندك عشان احنا مش فاضين 
منتصر اعذرنى الموضوع صعب شويه ومش عارف ارتب الكلام
زين اتكلم عادى من غير ما ترتب حاجه .. بس ياريت نعرف الحكايه عشان الموضوع ابتدى يبقي مريب .. معلش اعذرنا .. انت راجل غريب اول مره نشوفه وقاعد ف بيتى وعاوز مراتى ف موضوع شخصي .. اتمنى تاخد بالك من حساسيه موقفى وتقول اللى عندك 
منتصر طيب اتمنى متستخفوش بكلامى وتفهمونى قبل ما تحكموا
زين تمام
منتصر الحقيقه وما فيها ان البنت دى اختى 
روح تبص لزين باستغراب ومش فاهمه هو الراجل دا بيقول ايه او اخوها ازاى اصلا 
زين انت جاى تهزر صح !
منتصر لا .. هى فعلا اختى ومعايا ما يثبت كلامى
يطلعلوا منتصر صور لروح وهى صغيره وصور من شهاده الميلاد .. يبص زين للصور بتفحص وروح كمان اللى كانت مصدومه من صورتها لانها فعلا هى وهى صغيره .. زين يرمى الصور والورق ع التربيزه ويبصله 
زين دا مش اثبات يا استاذ منتصر .. دا مجرد ورق ممكن يتفبرك بمنتهى السهوله .. وبعدين لو انت اخوها فعلا .. كنت فين طول السنين دى .. وبعدين ازاى مش هتعرفك يعنى !!! .. وليه اسم الابوين ف شهاده الميلاد مختلف عن اسماء اهلها الحقيقين .. كلامك مش منطقى خالص
منتصر ممكن كلامى ميكنش منطقى بالنسبه ليك بس ف طرق كتيره ممكن تأكد اننا فعلا اخوات .. زى تحاليل وحاجات تانيه 
زين تمام ف طرق كتير فعلا ممكن نتأكد منها انكو فعلا اخوات .. بس عشان نتأكد محتاجين ع الاقل اسبوع .. يعنى النتايج دى مبتطلعش بسرعه .. الفكره مش ف النتيجه والتحليل وكل الكلام دا .. الفكره انه ازاى كل المده دى متعرفوش بعض !!! او مش عايشين مع بعض !!!! .. طب لو كده فعلا .. ازاى اسم باباها ف الشهاده عبدالله وهو اسمه الحقيقى احمد ممكن تتكلم بمنطقيه اكتر 
منتصر عشان احمد دا مش ابوها الحقيقى .. دا الراجل اللى خدها من الملجئ
تبصله روح پصدمه وبتحاول تستوعب هو بيقول ايه اصلا ! .. زين كمان مش فاهم اى حاجه ومش عارف الراجل دا بيتكلم بجد ولا دى حركه جديده بيلعبوا بيها عليه ! 
روح بزهول ملجئ !! .. انت بتهبل صح .. جاى تقول اى كلام ولا جاى تنصب علينا ولا ايه حكايتك !!
منتصر ربنا يسامحك .. انا لا نصاب ولا بهبل .. انا بقول الحقيقه اللى جه الوقت انها تتعرف والشمل يرجع من تانى عشان ابوى يرتاح ف تربته .. انا هحكيلكوا ع كل حاجه بالتفصيل 
زين اتفضل 
منتصر من سنين كتيره قوى .. كانت روح عندها حوالى تلت سنين وانا كنت ماشي ف السبع سنين .. ابوى كانت ظروفه صعبه ومكنش لاقى يوكلنا حتى ولا حتى يصرف ع البيت او يجيب لامى علاجها حاول كتير واشتغل بدل الشغلانه اتنين وتلاته لكن برضو التعب زاد عليه لدرجه انه مبقاش قادر يصرف ع البيت ولا يكفيه لدرجه اننا كنا ھنموتو من الجوع خلاص وامى كانت ھتموت من التعب .. واحد صاحبه اقترح عليه انه يودى امى واحنا عند اهلها .. وهو هيسفره مطروح يشتغل هناك .. لحد ما اموره تتظبط ويعاود وياخدنا .. طبعا ابوى ما صدق انه لقى حاجه تريحه شوى وف نفس الوقت يسافر ويجيب فلوس ويقدر يكفى بيته .. رجع وقال لامى اكده .. امى زعلت ف الاول انه هيهملنا ويسافر بس ابوى قعد معاها وفهمها كل حاجه وعرف ازاى يهديها ويقنعها .. تانى يوم امى خدتنا وروحنا نقعد عند اهلها وابوى سافر خلاص .. اهلها مرحبوش بينا خالص وكل شويه يقولوا كلام يسم البدن لدرجه ان امى معدتش مستحمله واخر نوبه مرات اخوها قالتلها هنطردهم ف الشارع انتى مننا ع عينا وراسنا انما هما لا .. ابوهم يرجع ياخدهم لاما هخلى جوزى يطردهم بره البيت .. احنا ملناش صالح بيهم .. طبعا امى مكنش ف ايدها حاجه تعملها غير انها تتصرف عشان اهلها كانو فعلا ممكن يطردونا .. خدتنا بعد الفجر للملجئ اللى ف البلد وقالتلى هنعاود وناخدكو اول ما ابوكو يرجع وانا هاجى واشقر عليكو بين كل فتره والتانيه .. المهم تاخد بالك من نفسك ومن اختك واوعى حد ياخدكو من اهنيه .. انا طبعا كنت وقتها كبير شويه كان اى حد يجى عشان ياخدنى كنت اعمل كأنى اهطل عشان يسيبونى ويمشوا وفعلا دا اللى حصل محدش كان بيرضى ياخدنى وكنت دايما احاول اداريكى لو حد جه يتبنى عيل عشان متتاخديش .. لكن جه اليوم اللى معرفتش اعمل فيه حاجه .. كنت نايم وقتها ومعرفتش اخبيكى وانيمك تحت السرير زى ما كنت بعمل .. جه راجل وقتها اللى هو احمد ده .. وشافك وانبهر بيكى وفضل يروح وياجى ويطلبك انتى بالاسم عشان يشوفك لحد ما اتفق مع الملجئ انه عاوز يتبناكى .. الملجئ ف الاول موافقش لان مرته كانت لسه مېته .. لكن هو عطاهم مبلغ كبير لحد ما وافقوا وخدك .. ف نفس اليوم دا امى رجعت عشان تاخدنا لان ابوى كان لسه راجع من السفر وكانت عاوزانا نعاود معاها .. لكن للاسف